केशवसतांनी ‘मजुराच्या मुलावर उपासमारीची पाळी’ या विषयावर गद्यांतच निबंध लिहिला असता तर पुढे कुसुमावती देशपांडे किंवा दि, के. बेडेकराना कविता म्हणजे काय हे कळायला अडचण पडली नसती…. बालकवींच्या काकडीच्या सँडविचापासून माधव ज्युलियनांच्या मोगलाई बिर्याणीपर्यंत मराठी कवितेत जणू काय हाटेलंच चालवली गेली….. इंग्रजी काव्यावर पाल्हाळिक कीर्तनं करणारे कॉलेजांतले हरदासी प्रोफेसर समीक्षक म्हणवून घेऊ लागले….. कोंकणांतल्या भुताखेतांचा कोश करायचं अजून कोणी मनावर घेतलंय का? वाङ्मयीन कोशांतल्या कोंकणातल्या लेखकांवरच्या नोंदींपेक्षा असला कोश नकीच वाचनीय ठरेल…. व्यंकटेश माडगूळकरांना ‘ग्रामीण’ ठरवल्यामळ ‘बनगरवाडी’च्या सामर्थ्याचा काहीहि उलगडा होणार नाही याची कल्पनासुद्धा कोणाला येत नाही…. – दिलीप पुरुषोत्तम चित्रे